hani o ilk an diyosun ki "bir daha kimseye güvenmicem" sanıyosun ki en büyük kafa rahatlığı o, sanıyosun ki kimseye güvenmezsem huzur bulurum kimse üzemez beni. ama çok geçmeden anlıyosun o iş öyle değil. hala üzülüyosun, yalnızlaşıyosun.yaşayamıyosun ki. yaşayamıyosun. o güvensizlik o herkeste bi yalan bi açık arama seni günden güne tüketiyo. ne güvenerek yaşayabiliyosun ne güvenmeden.