otururuz koltuğun bi köşesine, gözümüzü dikip halıya, dünyanın en harika motiflerini inceliyormuşuz gibi uzun uzun bakarız. nedeni niçini düşünmeyiz o an çünkü olmamıştır önemli olan budur. sonra kalkıp bi çay demleriz bütün acılarımızdan sonra yaptığımız gibi, bir nevi anestezi.