gökhan gönül

aklıma benfica-fenerbahçe eşleşmesini getiren oyuncu. saraçoğlu'ndaki maçta tribünler tıklım tıklımdı. gerçekten tüm türkiye tek yürek olmuştu. bastırıyorduk ancak olmuyordu bir türlü. baroni penaltı kaçırmıştı. zor da olsa almıştık maçı. içimizde hırs kalmıştı tabii ki. elbet rövanşı da vardı bu maçın. estadio da luiz'de çıkaracaktık hıncımızı. 1 hafta geçmek bilmedi. en sonunda maç geldi çattı. hop oturduk hop kalktık. belki de fenerbahçe'nin en önemli avrupa maçlarından birisiydi bu yahu yabana atılacak bir şey de-ğil ! evet maç sonunda tüm taraftarlar ağlıyordu belki. göz yaşlarına boğulmuşlardı hatta. ama turu kaybettikleri için değil, gökhan'ı yerde kanlar içinde, baygın, resmen yarı ölü halde gördükleri an maç bitmişti fenerbahçe taraftarı için. işte o anki fenerbahçe taraftarlarının duygularını 2,5 mil € da satın alamaz 3,5 mil € da. böyle birisiydi bizim için gökhan. ama bizim paha biçemediğimiz duygularımızı sattı. şampiyon olamazsak fatura çok ağır olur dedi, faturayı ödemeyip kendisi gitti. bu adam chelsea maçlarını kaçırınca onun için üzülen bizdik, euro 2008'de sakatlığı yüzünden oynayamayınca üzülen bizdik, benfica maçında kanlar içinde yatarken üzülen yine bizdik. ancak bunların kendisi için 500 bin € kadar değeri yokmuş meğer. bırakın gitsin şimdi. kimse üzülmesin arkasından. şayet üzülürsek, bundan önce olduğu gibi yine üzer bizi. yine, yine, yine ve yine.