yeri geldiğinde baba, yeri geldiğinde arkadaş, yeri geldiğinde kardeş hatta yeri geldiğinde anne de olur. yeri asla doldurulamaz. her daim yanınızda olmasını isteyeceğiniz insanlardandır.
geçmişte yaşanan problemler veya çeşitli olaylar yüzünden hiçbir zaman tam bir aile olamadık. çok büyük sorunlarımız oldu, çok büyük dertlerimiz oldu. demiştim ya tam bir aile olamadık diye, bu sıkıntıları hep abim, annem ve ben olarak üç kişi atlatmaya çalıştık. aile içinde ufak bir aileyiz biz. annemi çok zaman üzgün gördüm. bilen bilir sözlük anne üzgün olunca, bir konudan dert yanınca evladın boğazı düğümlenir. ne dese bilemez, ne yapsa bilemez. işte o anlarda hep bana destek çıkan ve beni toparlayan insandır abim. çokça kavga ettik kendisiyle hep de ederiz, atışırız, tartışırız vs. ama bu kavgalarımız hiç kalıcı olmadı. unutuldu gitti.
hayatımın en berbat anını da abim yüzünden yaşadım, hayatımın en güzel anlarını da onun sayesinde yaşadım. ama güzel yanlar ağır basıyor sanırım. hani derler ya "benim abim seni döver" diye. döver tabi. kılıma zarar verenin dünyasını yakar hatta. bunu bilmek bile çok rahatlatır insanı. abim olmasa muhtemelen daha fazla sabredemezdim bu hayata. daha fazla dayanamazdım. hoş şu an bile zor dayanıyorum da neyse.