direnişin başladığı zamanlar istanbulda değildim. ancak izmir'de de azınsanmayacak derecede eyleme katılan karabalık vardı. tencere tava tadında tatlı bir direniş vardı ilk başlarda. ancak daha sonra eylem amacı unutulup kordonboyu bir çadır kuruldu. çadırda geçenler malesef masum bir direnişe hiç benzemiyordu, ellerinde bira şişeleri ile özellikle geceleri bir fantezi şovuna dönüşmüştü. dahada ilerleyen vakitlerde dükkanlar yağmalanmaya başlandı ki, bu konuda hükümetin direnişe sessiz kalması doğru olmazdı. nihayetinde polislerinde sabrını taştı ve bu gruplara tayzikli su ve biber gazlarıyla müdahale edildi. öylede olması gerekiyordu.
bazı arkadaşlar polisin iktidar değilde, halkın yanında olması gerektiğin ifade etmişler. oysa polis zaten içişleri bakanlığına bağlı bir kurum. polislerin böyle hadiseler karşısında seyirci kalması beklenemez. hükümetten gelecek bir talimatı uygulamaması emirlere itatsizlik olur, buda hayatlarının kararması demek.
sert müdahalelere gelinci, amerika ve avrupa gibi ülkelerde benzer olaylarda vatandaşlara çok daha katı müdahelelerde bulunuyor, bunun birçok örneği mevcut. abd'de misal polis silahından ölen birçok vatandaş var eylemlerde.
avrupada'da aynı durum mevcut. yani demem şu ki; gezi direnişindeki iktidar müdahaleleri amerika ve avrupa ile karşılaştırıldığında, bizim iktidarın müdahelesi gerçekten çok yumuşak kalıyor, bunun aksini idda eden abd ve avrupadaki polis olaylarını incelesin. diyeceklerim bu kadar.