yağıyordu yağmur inceden. vuruyordu pencereme bütün güzellikleriyle. seviyordum onuu yağmur kadar su kadar ekmek kadar. ama bilmiyordum gidebileceğini. adına şarkılar adadığım, yoluna şiirler yazdığım, ailemi bile karşıma onun için alacağım adamın gidebileceğini bilmiyordum.
gün geldi, gitti.
geriye ne ben kaldım, ne o ne de pencereme vuran yağmurlar vuran eski yağmurlar.