o zaman 9. sınıfız, bu fıkrasına gülünmeyen dayı da pek meşhur. bizim arkadaşa dedik "sen kalk anlat fıkrayı biz de kahkahalara boğulalım bakalım hoca ne yapacak". bu kalktı fıkrayı anlatacak, sınıf da 16 kişi. bu başladı anlatmaya, bir an dedim "lan gülmesek napar acaba?" herkese çaktırmadan gülmeyin lan dedim. bu başladı anlatmaya fıkrayı, anlattı anlattı sonuna geldi. sınıfta çıt yok. hoca da bize bakıyor olanlara anlam vermeye çalışıyor. ben için için gülüyorum gözümden yaş geldi artık. arkadaş durup durup "oğlum lan gülsenize." diyor. çocuk yıkıldı sınıf ortasında. 1 hafta konuşmadı sonra bizimle.