çevreme baktığımda lanet ettiğim , herkesin fabrika seri üretimi gibi olmasına neden olan kültür.
şimdi ben insanları kafamda gruplara ayırıyorum. biriyle tanıştığım zaman hangi gruba ait olduğunu rahatça anlayabiliyor , o kişinin genel özellikleri hakkında ön bilgi sahibi olabiliyorum.
ama bence bu durum sadece benim zihnimde beliren soyut bir durum değil aynı zamanda insanlar arası her türlü farktan oluşan somut bir gerçek.
beyaz converse giyen , mustafa ceceli dinleyen , samsung marka telefon kullanan sümeyye her ne kadar popüler kültür ürünüyse starbucks'tan çıkmayan , h&m'den alışveriş yapan selinsu'da aynı popüler kültürün ürünü.
orhan gencebay ile huzunlenen , sedar ortaç ile coşan emrah ne kadar populer kultur ürünüyse geceleri snapchatte karı kız kovalayan , tek derdi selinsuyu yataga atmak olan berkecan'da aynı popüler kültür ürünü.
bir de "ben farklıyım" edalarıyla her anlamda kendine has bir tarz yaratmaya çalışan bir tayfa var onlara hiç değinmek istemiyorum.
her neyse burada asıl söz konusu olan şey insanların kendileri gibi olmaması.o an ne modaysa ( hiç sevmemek bile) kendimizi onu yapmaya zorunlu hissetmemiz.
popüler olan müzikleri dinlerken , popüler olan filmleri izlerken , populer olan kitapları okurken "sevmiş gibi yapmamiz " hatta buna kendimiz dahi inanmamiz. (ben de dahil )
bazen herkesin sevdiği bir şeyi yaparken bende sevdiğimi hissediyorum. sonra derinlere indiğimde aslinda hiç zevk almadigimi anlıyorum. bunun bazen farkına varabiliyor , bazen de varamiyorum.
bize hiç bir zaman kendimizi tanıma fırsatı vermeyen bu düzene , insanları bir seyi sevmek zorunda , bir kalıba girmek zorunda bırakan popüler kültüre düşmanım. her zamanda düşman olacağım.