o sene balıkesirde okuyorum ve deli gibi istanbul'u ailemi özledim ablamı özledim yurt basmış balıkesir küçücük kimseyi tanımıyorum ortam sıfır. dönmek istiyorum ama para yok parayı geç ben okulu bırakıyorum demeye cesaret yok. bir sabah uyandım haberlere bakınıyorum vefat haberini öğrendim ardından balıkesire defnedileceğini. önce cenazesine katıldım.cenaze boyunca onun yaptığı şeylerden bahsetti insanlar,iyi doğru bildiği uğruna her şeyi yaptığından korkmadığından en korkak halinin bile cesur diye nitelendirilebileceğinden... düşünceler duygular karışık. bir yanımda ölüm var ama ben o an,her şeye herkese rağmen özgürce ve inandıkları uğruna yaşanmış bir hayatı görüyorum. velhasıl kelam onu defnetmeye gelen insanlar için tutulmuş bir araçla istanbul'a o gün geri döndüm ve doğru olduğuna inandığım şeyi yaptım. hayatımın değişmesin de bu evreye gelmesinde haberi olmasa da payı vardır,belki de haberi vardır. umarım arzuladığı ve uğrunda mücadele verdiği dünya kadar güzel bir yerdedir.