son yıllarda yaptığı şarkılarla "ben daha ölmedim piç kuruları!" diyen öfkeli adam. öfkesini bu denli güzel ifade ettiği için şahsım adına söyleyecek olursam, leziz!
bu genç ilk piyasaya düştüğü dönemler ben
müslüm gürses dinliyordum. ankara'nın dikmen'inde başka ne dinleyeceksin lan! bir gün berbere düştüm bu genç lose yourself'i icra ediyor televizyonda. "amanın" dedim. "bu ne biçim bir ses ve yorum. ulan elin oğlu kedi gibi miyavlayıp mest ediyor adamı."
ancak serde delikanlılık var tabii. çaktırmadan dinliyorum. beğenimi belirtsem, o berber salonunda linç edilirim. zaten aralardan deyyusun biri çıkıp kapatın "şu piçi" dedi. kapadılar. hemen eve gelip kendisini araştırmaya başladım. trajik geçimişi, şusu, busu derken bir baktım götüm götüm rap müziğe doğru gidiyorum.
"napıon la bebe sen" dedim kendi kendime. bıraktım eminem dinlemeyi. sonra bir dünya müzik dinleyip rock'ından tut halk müziğine kadar denedik, soluğu trance'da aldık da rahatladık.
fakat geçen yıllarda öyle iki şarkı icraa etti ki saygı duymamak, ayağa kalkıp avuçlar patlayana kadar alkışlamamak elde değil.
ilk önce
lose yourself;
buyurun
sonra
not afraid;
buyurun
ve ve ve,
love the way you lie;
buyurun