s2'de başladım bu lanete ben.
hayatımı mahvetti demeyeceğim, hep belirli bir seviyede tuttum; ama!!!!
lanet olası oyun diyip başlıyorum şimdi hikayeme.
güzel, sıcak bir yaz akşamıydı. lanet olası arkadaşım bora'yla konuşuyoruz. wow'da dungeon'dan çıkmışım, yorgunum, bitap düşmüşüm. dota'dan da sıkılmıştım. yeni bir heyecan arıyorum. "lol oynasana." dedi. "ya bırak ergen oyunu değil mi, zekası dota'ya yetmeyenler oynamıyor mu?" dedim. evet dedim bunu ve şu an hala lol oynuyorum...
velhasıl, açtım bir hesap. başladım oynamaya. ilk oyunum tam bir rezaletti. morgana oynadım, arkadaş kayle oynadı ve skype'tan yarım saat boyunca "zaa kanatların çok şeker tatlım." diye dalga geçtim.
şimdiye geliyorum, bu oyun benim bütün bir yazımı bilgisayar başında geçirmeme sebep oldu. yirmi beş adet evlenme teklifi almama sebep oldu, hepsi de reşit olmayan ergenlerden. neden? çünkü lol oynayan kız görmemişlerdi o zaman. komiklerdi. şimdi bakıyorum da benim başladığım zamanki haliyle şimdiki arasında uçurum var. yeni karakterler vs. bu kadar çok şampiyon olması güzel bir şey; ama bir yerde eskiler zayıf kalmaya başladı. bizim zamanımızda ashe "ayşe" vardı, şimdi kalista diye bir illet var... nasıl başetsin ayşe onunla...