bir karadenizli olarak malumunuz çayı severim, kalitesinden anlar, iyi demlenmişini ararım lakin ben bu kadar konuşmuyorum. benim annem 5 kaşıktan 2 kere demlik bitiriyor -ki bu başkalarının demlediği 3-4 demlige tekabul eder- ve ben böyle bir kadının oglu olmama ragmen boyle konusmuyorum. o denli ozluyorum ki gurbetteyken 4-5 lira bi çaya veririm eger güzel demkenmişse cünkü hasretlik cekiyorum, eksik hissediyorum. yine de çayla ilgili bir şeyler anlatmıyorum kimseye.
yine de sozlukte hemfikir olunan bir konuda zıtlık cıkartamadıgım için kendimi huzursuz hissediyorum. bi huzursuzluk var ya hu, niye sizle aynı düşündüysem..