yakın arkadaşla kavga etmek

yemin ederim başkası olsa bu kadar sinirlenmez, bu kadar üzülmez ve çarçabuk affederdim ama yakın arkadaş dedin mi orada bi duruyorsun. nedir bu yakın arkadaş? dertlerini paylaştığın, her işine koştuğun, her boku yediğin, her pisliğini gizlediğin, gerekirse onun için yalan söylediğin, biriyle kavga ettiği zaman ondan önce senin celallendiğin kişi değil midir? önemlidir yani di mi? ee hal öyle olunca, bu yakın arkadaş beklenmedik şeyleri yapan kişi konumuna geldiğinde affetmek içimden gelmiyor. gurur mu yapıyorum, yoksa bu konularda çok mu katıyım bilmiyorum ama dediğim gibi başkası olsaydı dakikasında affederdim. çünkü o kişinin de ne bok olduğunu biliyorum, ilişkimi de seviyeli tutuyorum. ama bu geri zekalıya ne yapayım? affettikten sonra eski samimiyete tekrar dönmek kolay mı? hadi döndün, bir daha o kişiye nasıl güveneceğim konusunda illa ki bir şüpheye düşüyorum. amk kızların arkadaşlıkları erkeklere de benzemiyor ki. ben yakın kız arkadaşımla ana avrat söverek, ırzından girip soyundan sopundan çıkarak, yani söverek ve buna ''şaka la şaka'' diyerek asla muhabbet edemem. edemem yani, saygım var bi kere. yakın arkadaşımın arkasından delicesine dedikodu bile edemem. etsem bile gider kendisine fıkılarım. amk erkek olasım geliyor ya, kadın olmak zor şart olsun! erkek olmak kadar kolay bir şey yok bak. bir kere küsmüyorsunuz olm birbirinize, küfür ettiğinizde bile. birbirinizden dayak yiyorsunuz, yine küsmüyorsunuz! bu nasıl bir kafa yapısı? dedikodu da etmiyorsunuz, kafa rahat amk. yurtta kalıyorum, her sabah 6'da duşa kalkıyorum, bazen benimle inen oda arkadaşlarım oluyor, onları da uyandırıyorum. ama bazı zamanlar kafam ağır dalgın oluyor, bir de uyku semesi kimleri kaldıracağımı unutuyorum. o gün yine uyandım, 2 kişiyi kadırıcam, biri nur, biri esma diye hatırlıyorum. nurun yanına gittim ''kanka hadi kalk, duşa girceksen'' dedim, hıhı falan dedi, kalktı hemen. esma'nın başına gittim ''kanka duşa gircektin ya, kalk hadi.'' dedim, demez olaydım. ''yo bon golmocom, oykom vor.'' dedi. ne biliyim olm, dün kaldır dedin işte, ben de kaldırdım. neyse biz iki kişi indik duşa, yarım saat sonra odaya geldim giyiniyorum falan ortalığa bakıyorum boş gözlerle.. derken hazel'in yatağında olmadığını fark ettim. nur'a da sordum hatta ''la bu kız nereye gitti'' diye. bir on dakika sonra hazel girdi odaya, duştan gelmiş. yüz beş karış, bir göz göze geldik, benim kaldıracağım kişinin hazel olduğu aklıma geldi, şok yaşadım. tam ağzımı açtım konuşucam, gözlerini devirdi. bana. bana. bana ya!! ben de açıklama yapmadım ama üzüldüm açıkcası. onun üstüne dört gün trip yedim, sevgilisiyim ya ben onun amına koyiyim, dördüncü günün sonunda hala daha o günün ceremesini çıkarmaya çalışır gibi ayar vermeye çalıştı bana. neymiş efendim,''zaten kimseye ihtiyacı yok.''muş. ''kaldır diyen de kabahat.''miş. ee napayım, kafam dalgınmış ne uzatıyosun zeka. ben de ''bundan sonra öyle çok da bana güvenme, alarmını kur.'' dedim. amk kızı. pok gibi kaldı, pok seni. bu nedir ya? bak erkekler yapmaz şunu. eminim ya. onu geçtim ben 2-3 kişiyi kaldırdım sabahleyin mesela, duştan sonra odaya bir geliyoruz bunlar başlıyorlar dedikoduya. amk gece yatarken ''sabah duştan sonra onun bunun dedikodusuna yapacağım.'' diye planladın da mı yattın, ne ara geldi onca dedikodu aklına? yemin ederim dilleri durmuyor yahu! susmuyorlar amk, ben bıraksalar uyucam. bunlar? ohh dedikodu.. ohh. ohh dedikodu. ohh dedikodu time. sabahın köründe hem de! mal amk kızları! ben de burada yapıyorum dedikoduyu. neyse. konudan saptım bak. benim bu yakın arkadaşla da çok saçma sapan bir konudan kavga ettik, olan yine bana oldu. ezik miyim amk ben, niye ben üzülüyorum sadece? arkadaş regl olmuş atar yapacak, saldıracak adam arıyor, gözüne beni kestirmiş geri zeka. yaptı atarını, bi de dilini kesicem yakalarsam, öyle de pis konuşuyor benimle. bir de mesajla. cevap yazmıyorum, çıldırıyor orada ''cevap ver.'' diye. yırtıl amk kızı. yüz yüze olsak neyse dalıcam yani allah ne verdiyse. bi de dövmem imkansız yani. biliyorum, çok da kavga ettim milletle belki dayak yedim çoğunda ama umursamam öyle. 47 kilo bişiyim, kısacık boyum var, bir vursa mersine uçarım o derece de bir cüssesi var kızın. benim iki katım boyu, iki katım kilosu var. benim 3 bacağım onun 1 bacağı, burdan hesapla yani. hani bazı ürünlerin, kullanımı artsın, ucuz göstersin diye yanına küçük paketini de yapıp aynı ambalajda satarlar ya hani. heh işte. ben o küçük paketim. ergonomik, ekonomik paket. neyse ben bi de bu amk kızını dövemem diye ağladım. sadece o değil, diş randevusundan gelmişim dişim ağrıyor, hafiften hastayım, onun kırgınlığı var. regl olamadım, karın ağrısı...işlerim yolunda gitmiyo falan derken amk kızına dertlenip ağladım ben. yalnız ben de amma fenay mışım? dövemem diye ağladım bi de döverse darp raporu alır, okuldan attırırım diye plan yaptım. insan arkadaşına böyle şey yapar mı? ahaha. okula gidiyorum, yüzüne bakmıyorum, ne gerek iç gıcıklanmasına meyil vermiyim diye. çantama not bırakmış, özür dilemiş notta da.. amk sevgilin mi sandın, mektup mu yazdın bana, deli misin nesin? ne biçim arkadaşlıklar kuruyorum anlamadım ki? ayaklarıma kapansaydın bari? zeka ya, şart olsun zeka. ablanız sindiremedi lafları yine konuşmadı tabii. iyi oldu, kafamı dinliyorum. ben de sıkılmışım amk, her gün sevgisiyle ne bok yediğini dinlemekten. ohh, iyi oldu. miss gibi oldu. ohh. kurtuldum.