kendisi ile alakalı şöyle bir anım vardır, naçizane paylaşmak isterim.
üniversiteyi kazandığım ilk günlerdi. gittim oralara, güneyden gelmiş hayatında karadeniz görmemiş biri olarak dağlara bakıp bakıp ağlıyorum. tabi ergenlik de var o zamanlar, şans bilekliğime çok inanıyorum. (fenarbahçe bilekliğim olur kendisi) onu memlekette unutmuşum her nasılsa. kendi kendime şans bilekliğim yanımda değil diye bu kadar kötü oldum falan diyorum. memleketten üç günde getirtmek yerine çıkıp yenisini alayım dedim. meydan'da dolmuştan inip uzun sokağa doğru yürümeye başladım ürkek adımlarla. bir kadın var gözüme kestirdim soracağım fenerium'un yerini ona. yaklaştım;
-pardon teyze.
+biyur.
-ben burayı bilmiyorum da, fenerium nerde burda?
+bağa bak ne dedun sen ha şindi?! laf gonuştum zannedeysun?!
-pa pardon. sadece adres sormak istemiştim ben.
+senun o saçuğu başuu yolarum gaybol arama oni!
bu kadar fanatik olduklarını bilmiyordum doğrusu. atarlı insanları olan şehir.