üstümü değiştirdim, evden çıktım ve markete doğru yürümeye başladım. tam sokağın köşesine geldiğimde bi anda karşıma bi kız çıktı ve havanın da karanlık olmasından heralde korkup hafif bi çığlık attı. geriye doğru kendini atınca ayağı takıldı ve bende refleks olarak onu tuttum. gözler, o gözler öyle güzel bakıyordu ki "şiir gibiydi" derler ya heh öyleydi işte. tek bi bakışla aşık oldum o gözlere. telefonla konuşuyormuş sonra farkettim ve sessizce "pardon özür dilerim" dedim. kısık bi sesle "önemli değil" dedi. sonra telefona dönüp "aşkım biriyle çarpışıyodum da ondan bağırdım bi an bir şey yok" dedi.. evet aynen böyle dedi.. ve bi ilişkim daha başlamadan bitmiş oldu anasını satıyım. kader mi bu? yoksa hayatın bi dalgası mı?