jack kerouac'ın türkçeye "yolda" diye çevrilen efsane romanı. külttür.
dean moriarty, ed dunkel ve sal paradise'ın maceralarını mı anlatıyor bu kitap? sanmıyorum. biraz daha ötesinde olmalı. ki öyle de. dean'in muhteşem ve doymak bilmez hayat serüveni, gördüğü her şeyin onu heyecanlandırması, ölümüne yaşaması...
evet, aslında kitap bundan bahsediyor. ölümüne yaşamaktan. ya da ölüneceği için yaşamaktan. ne fark eder?
bir meksika gecesinde 3 kafadar adını, dilini bilmedikleri topraklarda üstü açık bir ford'da rahatça uyuyabiliyorlarsa eğer tek nedeni sadece bu. anlatılış tekniği ve olay örgüsü o kadar çekici ve cazip ki, insanın araf'taki kardeşlerinin sayısı artıyor her daim.
bardamu, selim ışık, turgut özben, kinyas, kayra, dean moriarty, uzun ihsan efendi, tyler durden... kişi o kadar kalabalıklaşıyor ki bu kitaplar sayesinde, hissettiği ve varoluşunun tek somut kanıtı bu oluyor. sadece ve sadece hayali arkadaşlar. roman karakterleri. yine de özlüyor insan. imreniyor. o yüzden de hep yol hikayelerine vuruluyor. hep gidenlere, hep gitmeyi göze alanlara.
çünkü biliyor; "aynı yerde durdukça nesneler, insanlar ve hayvanlar kokar."
(bkz: jack kerouac)