hemen hemen hepimiz büyükşehirlerde kalabalığın, insan yığınının, kaosun, trafiğin ve gürültünün eksik olmadığı sinir bozucu bir karmaşanın içinde yaşıyoruz.
içinde yaşadığımız şehir denen bu insan ruhunun pozitif enerjisini emen canavarın uyuduğu saatlerde bizlerde onunla beraber uyuyup, beraber uyanıyoruz.
malum hayatta kalmak için çalışmak adı verilen sistemin önemli bir mekanizmasının çarklarından ibaretiz.
işte o canavarın uyuduğu saatlerde 4:30 - 5:00 veya 5:00 - 6:30 saatleri arasında gün henüz gözlerini ovuştururken dışarıda sadece rüzgarın, ağaçların ve kuşların sesi oluyor.
sabahın verdiği huzur diye düşünseniz de bu, inanın doğa ile yarım saat, bir saat bile olsa baş başa kalmanın verdiği sakinlikten başka birşey değil.
dünyanın belkide farkında olmadan bizlere sunduğu en güzel şey bu olsa gerek.
doğa ve huzur.
kendi ellerimizle yok ettiğimiz yaşam kaynağımız.
uykusuz bir gecenin ardından yaşamak dahi insanın üzerinden yorgunluğunu alıyor...