''yalnızlık dünyayı doldurmuş.
sevmek bir insanı sevmekle başlar her şey. burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor.''
''söz vermiştim kendi kendime: yazı bile yazmayacaktım. yazı yazmak da, bir hırstan başka ne idi? burada, namuslu insanların arasında sakin, ölümü bekleyecektim; hırs, hiddet neme gerekti? yapamadım. koştum tütüncüye, kalem, kağıt aldım. oturdum. adanın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkarttım. kalemi yonttuktan sonra tuttum öptüm.
yazmazsam deli olacaktım.''
(bkz: burgazada)