herşey sayın dikdatör'ümüzün aldığı hoyratça bir kararın sonrasında başlamıştı.bir avuç insan parkta kalarak parkı korumaya kalktılar.gün geçtikçe sayıları 1-2 arttı.ve bir sabah beklenmedik bir şey oldu.sabaha karşı eylemcilere karşı kin ve nefret dolu bir müdahale gerçekleşti.çadırlar yakıldı,insanlar yaka paça göz altına alındı ve meydan halka kapatıldı.olaylar da bundan sonra başladı zaten.yurdun dört bir yanından insanların çığlıkları duyuldu.ortada bir haksızlık vardı bu kesindi ve insanlar sokaklara döküldü.22 yıllık hayatımda yaşadığım en güzel dönemdi gezi parkı eylemleri.sadece yaşayanın bileceği bir yerdi. ordaki arkadaşlık,dostluk,yardımlaşma bambaşka bişeydi.orası bizim belkide yıllardır hayali kurduğumuz ütopyamızdı.dikdatör yok,insanları birbirinden ayrıştıran lanet olası siyasetçiler yok,herşeyi bildiğini zannedip iş icraate gelince ortalıkta olmayan insanlar tabiki de yoktu.işte böyle başladı herşey.günlerce süren direnişin bir sonucu olacaktı elbette.keşke bu sonuç toprağa verdiğimiz fidanlarımız olmasaydı.keşke bu sonuç gencecik bedenlere kıymak olmasaydı.eylem yapmaya da gitse, slogan atmaya da gitse, taş atmaya da gitse, hiç bir şey 15 yaşında bir çocuğu katletmek için değecek sebepler değildir. 15 yaşında gençlik ateşiyle kapıldığı bir heyecanı hunharca sorgulamak değildir.bazen insanlar hakkını aramak için yolda keser, eylemde yapar, polisle de çatışır.her söylenene boyun eğmek,eyvallah demek onurlu insanlara yakışacak bir şey değil çünkü.ben öleydim de ufacık tabutunu taşıyan insanlar arasında olmayaydım.ben öleydim de sen yaşasaydın be koca yürekli çocuk.
biraz vicdanlı olun arkadaşlar,çok değil biraz.sizin sevginizde vicdanınızda kirlenmiş..