bir erkeği tanımanın en iyi yolu

Gözlerine bakarken ruhunu görürsünüz. Seviştiğinizde en savunmasız halinde kendini nasıl savunabileceğinin izlerini kendinizden bilirsiniz; kendini kendinden nasıl koruduğunu izlersiniz. Kavga ederken, vahşileşmeye ne kadar aç olduğunu ama kendine nasıl sahip çıktığını, belki de sizi kendinden nasıl koruduğunu fark edersiniz; sizinle savaşmaktan çok aslında kendisiyle verdiği savaşlara tanık olursunuz. Size sarıldığında kendini en güçlü hissettiği anların birindesinizdir, aslında o an en güvensiz halindedir ve kalbinin kırıkları göğsünüze batarken onun göğüs kafesi kırılmayacakmış gibidir. Onun aksine sizin kalbiniz yıllarca dayanmıştır, vücudunuz ise darbelere dayanıksız kalmıştır. Sizin kalbiniz, gözlerinize bir enkazın sonuçlarını kör noktası olmayan bir ayna gibi yansıtmıştır. Onun kalbi kalmamıştır bile, parça parça gözleri dolduğunda her bir göz tabakasında yansımaları bir güneş gibi yakar sizi. Çırası zaten öfkesidir, bu dünyada saman alevi gibi yanıp sönmeyen tek şey onun nefretidir; oysa insanların siniri saman alevi gibiydi. Onunki ise çevresini aydınlatırken kendisini yakan bir mum ateşi. Vücut ağırlığını size verişinden anlayacağınız şey, bir erkeğin göğüs kafesini bedenine kurşun geçirmez bir zırh gibi geçirmeye yeltendiğidir; kendi bedenindeki o kemikleri bile bir yabancı gibi taşır. Kırılıp kırılıp öylece kaynayan o kemiklerin derinliklerinde kalbinde biriktirdiği kurşunları yıllarca orada taşıdığını; onları bile korumak zorunda hissettiğini ama kalbinin paramparça oluşunu önemsemediğini “ruh cerrahı” olup keşfedersiniz. Hatta kurşunların onu nasıl zehirlediğini, kızdığında ağzından saçtığı tükürüklerin acılığından sezersiniz, tükürmeye hazır bir yılan gibi davrandığınız o an onurunuzu ve gururunuzu hiç eder susmaya niyet edersiniz. Sizin gözlerinizdeki bebekler yaşanmışlıklarınızda kendi cehenneminize gömdüğünüz insanların feryatlarını bağırır, onun gözlerindeki bebekler ise toprak soğukluğundadır. Zaten birçoğu yetişkin olarak dünyaya gelmiş gibidir, asla çocuk olmamış ve bebek olarak doğmamışlardır. Vücudundaki bebeklik yalnızca, kirpiklerinin gözlerinde kundakladığı göz bebekleridir ama hiçbir zaman masumca bakmamışlardır. Kavganın doruğunda geri çekilip size tatlı gelen o dudaklara yapıştığınızda Şahmeran’sınızdır, onu kazanmanın doruğuna siz çıkarırsınız. Minnet etmeyişinden, buz gibi duruşundan ihtişamına şahit olursunuz ama Everest’in eteklerinde donmak üzereyken sığınabileceğiniz tek sığınak da onun boyun girintisidir işte. Onun yatağı, soğuktan yanmayı göze alabileceğiniz türden ferahlatıcı bir cennetti. Yeniden doğmuş gibi hissettiğiniz her son, cehennemin kapılarını açan bir başlangıçtı. Bazen vücut biterdi, kelimenin tam anlamıyla o işin bitmesiyle siz de biterdiniz. Ama tutku, kaynağını söndürmek isteseniz de Tanrı’nın Araf’a sakladığı, dünyada ise dumanını soluyup bundan zevk alabildiğiniz bir ateşti. Bittikçe içesiniz gelen bir sigara gibi. Tüm savaşları uğruna can vermek için can atarsınız, bacaklarınızın arasındakini değil kalbinizi, kırıklarından bir tepsiyle sunmayı arzularsınız; kör olmayı dilersiniz çünkü Tanrı o acı çekerken onu görmedi ve siz Tanrı değilsiniz, herkesten hesap soramazsınız. Alkol masasında eğlendiği o saatlerce süren zamanın birkaç dakikalık diliminde, dizlerinizde yattığı o an anlattıklarını duymak istemezsiniz. Görmek istemezsiniz gözlerinde gördüklerinizi. Çünkü onun gözlerinin bebeklerinin ağlamaması için insanların ona yaptıklarına lanet edersiniz. Tüm Tanrılar’a, dinlere; ve geriye kalan sırtınızı yaslayabileceğiniz tek şeye: tüm bu anların öznesine, ona bile. İçten içe nesnesi haline geldiğiniz taptığınız birine. Çünkü sizin kalbiniz, sadece onun kurşunlarını geçirdi. Göğsünüz, sadece onun kırabileceği “türdendi.” Herkesten zehirlendiniz ama onun tüm sıvıları size acısız ölüm şansı verdi. Bebekleriniz kabuslarınızda size aitken eğer onu gördüyseniz rüyaya dönüşüverirdi.