bu hikaye beni çok düşündürüyor;
iki kadın arkadaş var , bunlar çocukluk arkadaşı, beraber okuyorlar, beraber çalışıyorlar hatta evlendikten, çocukları olduktan sonra görüşüyorlar, kardeş gibi samimiler.
bir kadının kocası zengin, diğeri ise fakir ve dul ( tahmin ettiniz değil mi lakin olay öyle değil)
sonra bu maddi durumu iyi olmayan kadın, kanserden ölüyor.
bir kızı var 11 yaşlarında ortada kalıyor, kimse istemiyor ve çocuk esirgemeye gidiyor.
ama orada sürekli ağlıyor, annesinin can dostunu ile irtibata geçiyor, kadın zaten çocuğu almak için başvurmuş bile, koruyucu aile oluyorlar.
Gel zaman git zaman kız büyüyor, onsekiz yaşını doldurunca bunların evine geliyor.
kendi çocuklarından üstün tutuyorlar, bu öksüzü…
kız evde değişik hareketler sergiliyor, çalışanlara emirler veriyor, kadının çocuklarını azarlıyor, uçsuz bucaksız istekler derken kadın birgün eve geliyor
kız ile kocası yakın temasta….
Haydaaaa
sonra ne oldu biliyor musunuz, adam karısını ve üç çocuğunu evden attı, beş parasız ortada bıraktı.
kız ile tatil tatil gezdiler.
Ayrıca adam kıza bakmayı çocukken hiç istemiyordu, kadın zorla ağlaya ağlaya kıza baktı.
(bkz: sizin için ortayolda hayır vardır.)