t:
risk bağımlısı albümünde yer alan
da poet şarkısı.
şu an gezinti yapan bana eşlik ediyor. çünkü bıktım.
"bilirim kimse yok, ben ve caddeler başbaşa..."
.
bu hayatın rezilliğini aşamıyorum. her şeyimiz, herkesimiz, benliğimiz... pamuk ipliğine bağlı. tek telefonla kararabiliyor her şey. bir trafik kazasıyla aynı aileden altı kişi ölebiliyor. ya da ne bileyim bir cinnet anına bakıyor senin kendini kaybetmen.
bazen bu hayatı bir bilgisayar oyunu olarak görüyorum. lakin çok yanlış yerde, canımız çok azken ve envanterimiz yok denecek kadar bitikken kazayla save almışız da şimdi hakiki oyunumuza dönemiyoruz gibi gibi... buradan bu hâlde bir şekilde devam etmemiz tek seçenek. sorun ki biz oyun oynamıyoruz, bu bizim hayatımız :d şu kıskacı oyunda yaşasan "sikerim böyle işi." diyip oyunu kapatır, kaydı siler, en kötü ihtimalle oyuna en baştan başlarsın. fakat hayat bize öyle bir seçenek de sunmuyor. direne direne kaybediyoruz. mecaz yok; biri gelip canımı alsın.