Kadınlar belli bir erişkinliğe ulaşana kadar -ki bunun yaşla hiç alakası yok- nerede ipsiz sapsız sorunlu tip var gidip ona aşık olur. Sanır ki ben bunu “adam” ederim. Onu “iyileştirmeyi” kendine görev edinir. Annesinden daha çok ilgi gösterir ve hayatının merkezine koyar. Ancak zaman ilerledikçe kadın adamın hayatını yaşamaya başlar. O olmadan yaşayamayacağını düşünür, huylarını ona göre değiştirir, karakterini ona uydurur vs. Sonra o ipsiz sapsız adamın peşinde koşturmaktan harap olur. O adamların da böyle kadınlarla hiç işi olmaz. Nerde peşinde kul köpek olacağı kadın varsa onunla olmak ister. Sonuç olarak da hayatı dağılmış bir kadın olur çıkarsınız. Belli erişkinliğe ulaşıp kafayı resetledikten sonra da efendi bir adamla hayatınızı yaşayıp gerçekten sevilmenin ne demek olduğunu görürsünüz.