Bugün öylesine mutluyum ki, uzun zaman sonra mutluluktan ağladım.
Bir süredir çok çabaladığım halde hiçbir olumlu sonuç alamadığım ve bu yüzden "artık yapabileceğim bir şey kalmadı" düşüncesiyle vazgeçmiş olduğum, olması imkansız gibi gördüğüm bir olayı, yine atmış olduğum son bir adımla istediğim sonucu alacak şekilde gerçekleştirdim. "Çıkmadık candan umut kesilmezmiş" diye boşuna dememişler. Her şey zamanını bekliyor işte, demek ki kısmet bugüneymiş.
Ancak bunca mutluluğum arasında içimde ufak bir burukluk da yok değil hani. Bugüne kadar aileme bile anlatamadığım şeyleri dahi paylaşabildiğim tek insanın artık hayatımda olmayışı ve bu mutluluğumu onunla paylaşamıyor olmanın verdiği bir burukluk var içimde. Tabii artık umurunda olur mu bilinmez. Zamanla bu duruma da alışacağım elbet. Olsun...
Bugün bu mutluluğuma hiçbir şeyin gölge düşürmesine izin vermeyeceğim. Allah'ım sana şükürler olsun. Her şey güzel oluyor...