nam-ı diğer; beta.
allame'nin 30 kusursuz şarkılık gövde gösterisi bir yana, dün çıkan diğer bir albüm de rahmetli beta'nın
anka albümüydü. lakin bu albümü dün dinleyemedim. +30 yepyeni şarkı sonrası rap müzik kotam gece gece doldu. bu sabahsa ilk iş bu albüme baktım. server uraz, hidra, şehinşah, contra, patron, joker ve dahası... hepsinin emeklerine sağlık ama ben bu albümü objektif bir kulakla dinleyemem. dün allame'ye yaptığım gibi şu şarkı şöyle olmuş, böyle olmuş analizi kasamam ya da yine allame'ye yaptığım gibi "keşke hayki de olsaydı bu albümde..." diyemem. ne yapıldıysa benim için olmuştur, tamamdır, emeklerinize sağlıktır.
spesifik olarak bir şarkıdan bahsetmem gerekirse kesinlikle şu olsun;
kendinden vazgeçmek
çünkü bu şarkıda ilk verse'ü yazıp söyleyen deniz, o verse'ü kendini beta'nın yerine koyarak, onun ağzından yazdığını söylemişti. zaten eski arkadaşı, muhtemelen şu dünyada beta'yı en iyi tanıyan 3-5 kişiden biridir. şarkının diğer kısmındaysa büyük bir sürpriz var. duygusal bir tövbe bozuş... bora akkaş (geniş aile zekai) çok uzunca bir aradan sonra ilk defa rap yapıp kaybettiği dostunu yad etmiş. kemik tayfa bu ikilinin samimiyetini iyi bilir, vakti zamanında az dinleyip eşlik etmedik şuna;
tutarsız ki zaten bora bu şarkıya selam etmiş son yazdığı verse'te. beta'nın vefat ettiği gün de şu içli paylaşımı yapmıştı;
link
velhasıl; harbiden güzel insanmışsın 3b. baksana zamanında diss attığın adamlar bile seni yad etmek için hiçbir ricayı ikiletmeden gereği neyse yapıyorlar. eski dostların da yine bir arada. ben bugün ölsem kardeşim dışında çok kısa zaman sonra beni yad eden kimse kalmaz mesela. imrendim sana bu konuda.
not:
(#4361934)