Kaçmaya çalıştıklarının içinde kayıp mı oldun sen?
Gençliğimiz solar, gider. Sen solmazsın, bir fotoğraf karesinde. Babamın tebessümünde sezinlediğim o ince gurur gibi, müstesnasin.
Geldiğin yeri hatırla. Dünü geçmişi, geçmişte hayalini kurduğun her ne varsa..
Geçtiğin yolları unutma. O yollarda ellerine batan dikenleri de.. Unutma yanlızca pes ettiğinde pişmanlık duyacağını. Allah kendine dayanan temiz bir kalbi asla yarı yolda bırakmaz.
Başını göğsüme yasla biraz soluklan, gözlerini kapattığında, bir düş gibi hatırla kayıp giden zamanda bizi ve bir dua gibi, düşürme dilinden kimsesizliğini
Yollar, evler yeniden yollar inşa eden nice kalabalığın. Kalabalıktan bunalmış bir kuş, hani atmıştı ya kendi çatıdan.. Sahi sen miydin o yağmurda şemsiyesini açmayan?
Evimi sırtımda taşıdığıma inanırdım, bu yüzden olsa gerek, hiç başıma yıkılmadı.
Çünkü evinden kaçtığında içinden kaçamıyor insan.
Binlerce yıllık yorgunlugum, uykusuzluğum. Binlerce yıllık yorgunlugun, umutsuzluğun.
Saat, parmak uçlarında yürüyüp çit çıkarmamayı 5 geçiyor.
İnanmazsın, sonu gelmeyen her şey gibi, bu da bitecek. Dünyanın bile dibini göreceğiz. Yitir endişeni.
Senin ışıl ışıl bakan gözlerin, benim uzun ince parmaklı titrek ellerim,
Bir yanımız hep çocuk, çocukluğumuz hep bir eksik
Ah benim sevda kuşum, deli başım, bozuk düzenim, tatlı sarhoşluğum, hatırla bir an evvel kendini.