Benim için bir kediden daha fazlası olan can yoldaşım. Aramızda muazzam bir ilişki var. Yeryüzünde beni çıkarsız seven tek canlı olduğunu söylesem abartmış olmam. Sevgimizin karşılıklı olduğunu bilmek de ayrı bir güzel tabii. Birbirimizden çok fazla bir beklentimiz yok. Bu yüzden ilişki dinamiklerimizin karşılanması çok kolay. Hâl böyle olunca bu dinamikleri sürdürmek ve aramızdaki bağı korumak da kolay oluyor. En önemlisi aramızda çok kaliteli bir iletişim olması. Birbirimizi çok iyi anlıyoruz. Üzgün olduğumda kucağıma oturup bana üzgün üzgün bakarak kendini sevdirmesi, mutfak tezgahının üzerine çıktığında "kızım ne işin var senin orada, aşağıya iner misin lütfen" dediğimde "ama baba yaaa" der gibi bakmasına rağmen hemen reaksiyon gösterip sözümü dinlemesi gibi. Hele yaramaz bir çocuk gibi evdeki kabloları kemirdiği zaman ona kızmayayım diye koşup saklanması yok mu, allahım ne tatlılık. 2 tane poposuna vurasım geliyor o zamanlar ama o kadar da olacak değil mi? Hem seviyorsak tahammül etmesini de bilmemiz lazım. Sonuçta hangimiz mükemmeliz ki?Çoğu insanla böyle bir iletişim kurulamıyor maalesef. Babasının gülü o ya, seni çok seviyorum can yoldaşım.
Ayrıca kedilerin nankör olduğunu düşünen kişilerin yeryüzündeki en nankör canlıların insanlar olduğunu henüz idrak edememiş olduklarını düşünüyorum.