Dalga sesleri yokluyor benliğimi. Oysa ben kendimi karanlık bir ormanın en ücra köşesinde hissediyorum. Bata çıka yürüyorum. Mavi şimdilerde en sevdiğim renk. Parmak uçlarım yıldızlara uzanıyor. Bu esen rüzgar beni alıp götürse... Bir şarkı dökülüyor uzaklarda bir yerden. Ait olmuş gibiyim. Koskoca yalnızlık korkutmuyor. Ruhumda yıldızlar kayıyor. Kuşlar cıvıldamıyor, mutlular. Sahi, kim uydurmuş kuş cıvıltılarının bir sevinç nidası olduğunu? Kandırıldık belki.. Belki bir hasret türküsü yakıyorlar.. Belki onların da kursağında kalmış kocaman kalabalıklar.. Uzak yakınlardan düştüm bu bilinmezliğe. Keşke her bilinmezlik bu kadar dingin, huzurlu olsa..
27.12.2023
Pazartesi