Şuan için kendini arayan ve kendini sevmeye çalışan biriyim önceleri kendimden kaçmak için kuru kalabalıkların arasına saklanıp yalnızlık korkumu zapt ettiğimi sanırdım her şeyin üstesinden gelebilirim hissiyle kendimi o kadar çok zorlardımki o an kendimi lastikle sıkılan bi karpuza benzetirim :) içim patlamaya hazır olmasına rağmen son ana kadar dişimi sıkıyorum. Ama anladımki hislerini , kişiliğini yok sayarak kendini daha çok yalnızlığa sürüklüyor insan ve sadece bi cephe daha açmış oluyosun kendinle olan savaşına. Zaman zaman yalnız kalmak , seni sen yapan duyguları içinden geldiği gibi yaşamak muazzam. Bugün burada yazmamın sebeplerinden biri bu ben kimim ve bunu yapmak bana neler hissettiriyor?
Umarım bi gün herkes bu soruya hakettiği gibi yaşayarak cevap verir.