az önce bu müzik türünü niye çok sevdiğimi çözdüm. duygu durumu veya ruh halinden bahsetmiyorum. işin teknik kısmını keşfettim: arabesk müzikte kusursuza yakın bir kafiye ve hece sayısı uyumu var. şöyle diyeyim; şimdiye dek dinlediğim tek bir arabesk şarkıda ne bir hece ne de kafiye uyumsuzluğuna denk geldim! misal, aynı uyumu ben
deep house ve
trance’da da ilk dinlediğimde hissetmiştim. bu yüzden sürekli bahsettiğim, günümüz şarkılarının alayının neden bok gibi olduğu, hep söylediğim gibi (o müzik tarzlarının birçok şarkısında bu uyumsuzluğu belirtmişimdir) mesele teknik kısmının aşırı problemli olmasından kaynaklı. dışarıdan görüntüsünün eciş bücüş olduğu bir binanın içinin de aynı kötülükte olduğunu hayal edin. o hesap. arabeski kitlesel ya da bireysel histerisi veya manipüle eşiğinin dışında tamamen teknik yönden incelersek, bu kusursuzluk baş döndürücü. şimdiye dek hiç bu açıdan bakmamıştım. kendi kendime şaşırdım valla.