emeklerin boşa gitmesi.
bir abimiz ve arkadaşlarla oturuyoruz. sohbet muhabbet esnasında gülüyoruz, eğleniyoruz derken konu doktora mevzusuna geldi. doktorayı bıraktığımı dile getirdiğinde abim çok üzüldüğünü belirtip ardına ekledi "onca emeğin bir kalemde silindiği bir döneme denk gelmek ne acı bir şey" diye.
yarım saattir bunu düşünüyorum. 2017 kasım ayından bu yana geçen onca yıl. millet karı kız ile alem yaparken ben bilgisayar başında göz bozdum, stresten saç döküp sakal beyazlattım. 27 yaşında alnımda kırışıklar çıktı ve elde ne var? koca bir hiç. akademik camiada çok sevilmeme rağmen tüm bunlar bir de. gerçekten çok kaliteli hocalarım var. onların tüm çabalarına rağmen koca bir hiç.
üstümden hem koca bir yük kalktı hem de ilerleyen dönemde pişman olur muyum düşüncesi eklendi. bugüne kadar yapmayıp pişman olacağıma yapıp pişman olurum mottosuyla ilerlediğim için çok da sorun edeceğim bir pişmanlık olacağını da sanmıyorum.
hayatım boyunca hep "herkes kalbinin ekmeğini yesin, ne bir eksik ne bir fazla" dedim. bundan sonraki hayatımda da kalbimin ekmeği neyse onu yemek dileğiyle.