ilk , çocukluk ve platonik aşkı kombo olarak lisede yaşadım hiç tanımadığınız merhabanızın bile olmadığı bi insanı görünce neden kalbiniz ağzınızda atar bunun cevabını hala kendime verebilmiş değilim o dönemler onla ilgili şeylere erişebilmek onla ilgili yeni bilgiler edinmek belki de kendisine ulaşma arzumdan çok daha huzur vericiydi resim sınıfında yaptığı vazo resmini alıp sakladığımı hatırlıyorum komik eciş bücüş bi vazo ama onun yaptığını bilmek ve bende bulunması beni o kadar iyi hissettiren bi yanı vardı ki veya futbol oynarken düşen gömlek düğmesini hala saklarım düşününce aşık olmak o saf çıkarsız sevgi insanın başına sadece bi kere geliyo ve bi tanımı varsa eğer "Merak. Birine karşı ansızın merak duymaya başlarsınız, korkunç bir merak. Onu tanımak, onunla doğmak, dünyaya onunla yeniden gelmek istersiniz. Bu yüzden aşka en uzak cümle senden nefret ediyorum değil, artık bilmek istemiyorumdur."