Tam olarak üşengeçlik mi, umursamazlık mı yoksa unutkanlık mı bilmiyorum ama yaklaşık 1 ay önce taret musluğunu açıp kapatmak için kullanılan aparat elimde kaldı ve ben bunca zamandır bir nalbura gidip yenisi almak yerine klozetin yanında duran dolabımın üzerine bir pense koyarak bu işlemi pense yardımı ile yapıyorum. Belki de yalnız yaşıyor ve o tuvaleti benden başkasının kullanmayacağını biliyor oluşumdan kaynaklı bir rahatlık halidir bilemiyorum ama bir an önce anlık üretmiş olduğum bu alternatif çözümden kurtulup olması gereken çözüme ulaşmam gerektiğinin farkındayım. Hayırlısı bakalım...
(bkz: yalnız yaşamanın en güzel yönü)