4 yıl oldu anne. kocaman bir 4 yıl. sensiz geçen. sana sarılamadığım,omuzunda ağlayamadığım,çaresiz kaldığımda sığınacak bir limanımın olmadığı 4 yıl. çok zor. anlatamayacağım kadar zor. anlatmaya çalıştığımda boğazımın düğümlendiği,nefesimin kesilmesine sebep olacak kadar zor. bilirsin her şeyi çok çabuk unuturum ben. senin gittiğin günü hiç unutamadım. o hastane koridorunu,gözümün önünde seni alıp götürmelerini hiç unutamadım. gidemedim o hastaneye bidaha. aklımı kaybettim sandım. seni ellerimle toprağa verip eve geldiğimde "annem bensiz yapamaz korkar o karanlıktan" diye çok ağladım. hala çok ağlıyorum. eğer beni izliyorsan bir yerlerden özür dilerim güçlü kalamadığım için. sen ablamın düğününü,torununu hiç göremedin ama ben hep seni anlatıyorum ona. senin öğrettiklerinle büyüyor,büyütüyorum. gittiğin günden beri içimde bir ateş yanıyor ve ben onu söndüremiyorum. ne zaman kavuşuruz bilmiyorum ama beni en güzel yerlerde beklediğinden şüphem yok. seni çok özledim emoşum.seni çok seviyorum.