Uyudular aq kaldık biz yüne böyle.
O kadar sıkıldım ki içimdeki bulunduğum sarmaldan yoruldum. Sakinleşemiyorum değersizliğimden. Ortanca çocuk olmaktan yıldım bittim tükendim. Zoruma gidiyor amk naparsan yap sevilmemek. Zoruma gidiyor. Doğulu bir ailede hem tek kız olmak hem ortanca çocuk olmak. Her şey için çaba göstermek zorunda olmak ve hepsinin sonunda kimsesiz olmak. Kararlarıma saygı duyulsun diye verdiğim çok savaş var. Hem de çok.
Umarım sizin için verdiğim her emek itinayla burnunuzdan gelir. Artık Allah’a bile sinirlenmiyorum. Onu bile saldım. Sanırım kabul etmem gereken sevilmediğini hissi. Yok yani iki kere iki dört. Bununla yüzleşemiyorum yani. Çok yoruldum.
Bir sürü palavra duyuyorum. Beş parmağın beşi birmiş de şöyleymiş de böyleymiş de. Yalan. Hiçbir aile çocuklarını eşit sevmez. Amk bu kadar şeyi bilip nasıl hala böyle olabiliyorum ya. İnsan aptal aptal sevgi bekler mi ya.