ortamın yaramaz çocuğu, içi kıpır kıpır olan birisiydim. o halimi özledim. şimdilerde kimim, neyim bilmiyorum. ne yapmak istediğime dair de hiçbir fikrim yok.
birilerine bir şeyleri öğretmeyi çok seviyorum. lisans 1. sınıftan bu yana 7 yılımı verdiğim akademik kariyer konusunda da tüm hevesimin bittiğini hissediyorum. her şeyi bırakıp hiç tanımadığım ve tanınmadığım bir yerde yepyeni bir hayat kurmak istiyorum. diğer yandan da yüzdün yüzdün kuyruğuna geldin, biraz daha dayan diye kendimi teselli etmeye çalışıyorum.
bugün ilk defa anneme sitem ettim. okumamı istediniz diye bunca yıldır çabalıyorum ama ben bittim, okumak istemiyorum diye ağladım. 2 haftadır uyku nedir bilmiyorum. resmen ruhsuz bir şekilde dolanıyorum ortalıkta.
ben benim amıma koyayım ki bu kadar ince fikirliyim, bu kadar vefakar birisiyim. keşke biraz olsu gamsız olsaydım.