Takıntı mı değil mi bilmiyorum ama çok yoruldum. Aşırı yorgunum. Dinlenecek bir limanım olsaydı bu kadar yorgun düşmezdim, dinlenirdim çünkü. Hayat koşuşturmacası hiç bitmiyor ama benim dinlenmek için bir limanım yok. Dünyanın en kötü hissi sanki, dünyanın en yalnız adamı gibiyim. Hiç kapım çalınmadı, hiç ikinci kez bakılmadı bana. Hani diyor ya şarkıda " ben nasıl bir kadınım hiç sevilmemişim " geçmişten gelen sevilmeme durumumu aşamadım, kıramadım o zinciri. Kendimi kırdım, bir miktar da olsa kendimi aştım ama yine de sevilmedim, yine de o kapının ardında kaldım. Elimde kalbim, sesim duyulsun diye bağırırken fazla sıkmış olmalıyım. Elimde eciş bücüş oldu, var gücümle sırtlanmaktan geri de durmuyorum kalbimi ama ziyadesiyle yordu. En ağır yüklerden birisini yaşıyor gibiyim. Ben nasıl bir kadınım? Hiç sevilmemişim....