(bkz: bir şey eksik hissi)
Çok garip bir his.
Hep şunu yapayım olacak, bunu başarayım dolacak, bu işi alayım tamam işte oldu diycem diye diye neredeyse ömrümün yarısına geldim.
Terfi aldım bugün.
Zaten beklediğim bir şeydi çünkü gerçekten çok çalışıyorum. Ne kadar çalışırsam çalışayım yetmiyormuş gibi hissediyorum hep.
Terfi almayı haketmiştim, aldım.
Ee diyorum şimdi. Ee aldın terfiyi eee??
N’oldu?
Olmuyo, ne istersen iste, çalışıyorsun, uğraşıyorsun, alıyorsun ama her seferinde de eee bu muydu diyorsun.
İnanın doyumsuzluk değil bu tam aksine fazla doymuşluk belki de.
Şimdi içimde sadece “acaba tüm hayatım boyunca yanlış şeylerin mi peşinde koştum” sorusu.
Ay gerçekten yaşlandım belki de bilemiyorum.
Depresif bir insan olmayı da hiç sevmem ama mutlu olamadım işte..
Terapistim geçen hafta “mutlu olmak herkesin kendi elinde olan bir şey, mutlu olmak istersen olursun, olmak istemezsen mutsuz olmak için ufacık bir bahane bile olsa onu bulur kendine dert edinirsin” dedi.
Haklı..
Mutlu olasım yok demek ki bugün.
Neyse sizinle de hem terfimi hem de mutsuzluğumu paylaşmış oldum.
Aldım vaktinizi gece gece kusura bakmayın.
Entryi nasıl sonlandıracağımı bilemedim.
Bye.