Ailem hep iyi biri olarak yetiştirmeye çalıştı. İyi biriden kasıt; biri bizim hakkımızı almaya çalıştığında dahi o kişiye, tatlı dille yaklaşmamızı iyi niyetle durumu anlatmamızı istedi eğer ki olmuyorsa, hakkımızdan vazgeçmemizi sesimizi çıkarmamızı söylenip durdu.
Ben ise onlara bu durumun, hakka giren kişi tarafından enayilik hatta onun karşısında ezilmemizi istediği anlatıp durdum. Evet iyi biri olmayı hakka girmemiyi de öğretti. Ama hakkımızı aramamızı öğretmedi. Ben ise bunu zor taraftan öğrendim kavga ederek; benim hakkıma kim giriyorsa onunla savaşarak öğrendim. Şimdi kardeşlerime ben nasıl biri olmalarını öğretiyorum. Size dikleniyor mu sizde diklenin, vuruyor mu sizde vurun; sizin ayağınıza taş mı atıyor sizde atın, yolunuzu mu kesiyor sizde kesin diyorum. Evet yapıyorum çünkü iyi biri olmak bu toplumda kullan eşyası at demektir. Kardeşlerim iyi biri evet, nereden mi biliyorum; yolda gördüğü yaralı hayvanı arıyı, kuşu, hatta ölmüş böceği bile yüksek bir yeri koyuyorlar.
Onlara iyi biri olmakla enayi olmak arasındaki farkı öğrettim.