önceden hep böyle düşünürdüm. etrafımdaki kötülerin işleri hep yolunda gidiyor benim niye gitmiyor diye isyan da ederdim. ne zaman ki özel gereksinimli bireylerle çalışmaya başladım, dünyaya bakış açım değişti. hayattan bir şey beklemeden yaşamayı öğrendim. önemli olanı vicdan rahatlığı olduğunun farkına vardım. kötülük yapma imkanım varken iyi olmayı seçtim hep. çoğu kez keriz hissettim ama geriye dönüp baktığımda vicdanım hep rahattı.
o yüzden;
iyilik iyidir.