İntiharını planlarken hamile arkadaşına kadar düşünüp, onun bu durumdan etkilenmesini istemediği için intiharını ertelemiş. Bu aralar kendimi onda görüyorum. Aklıma o geliyor. Adamın gülümsemesi, kararındaki netlik, yaşayacağı çoğu şeyi yaşamanın rahatlığı, son sigaranın son kadehin verdiği o haz… çoğu şeyiyle ben… çok sevdim çok sevildim, yaşamadım diye üzüleceğim neredeyse hiçbir şey yok, daha fazla şımarabilirdim daha fazla ağlayabilirdim, daha fazla sevebilirdim belki ama geride bırakacağım, bıraktım diye üzüleceğim hiçbir şey yok. Yaşamayı çok seviyorum bir gün ben de “bana ayrılan sürenin sonuna geldik” demek istemiyorum. Bardağın taştığını görmek istemiyorum, bardak taştı diye taşmaya sebep olan o son damlayı sorumlu tutmak istemiyorum. Ne istediğimi de bilmiyorum ama bu aralar araftayım, çabalıyorum gerçekten çabalıyorum. Bazen çabalarken ne için çabaladığımı da unutuyorum yalpalıyorum… kimin kitabıydı hatırlamıyorum “amaç kalmayınca yaşam sona ermeli” diyordu, inanılmaz katılıyorum.
Ölmezdim