şaka maka ülkenin boomer kuşağı dediğimiz kesimi, bundan yaklaşık 40-50 yıl önce insanların hepsi sevmeden evlilik yapmış.
şu an bile vardır gerçi bu mevzu ama eskiden daha çoktu. genelde ailelerin uygun bulduğu biriyle evlendiriliyorlardı. iyi miydi, kötü müydü tartışılır. benim iki yakınım yıllar evvel sevdiklerine değil de istemedikleri bi adama verildikleri için intihar etmiş mesela. birçok akrabam da sevdiği kızı kaçırmış, kimisi de kaçmış.
kimisi eşinden yıllarca nefret etmiş, ne acı. kimisiyse çok sevmiş. mesela teyzem on dördünde, dedemin uygun bulduğu biriyle evlendirilmiş tee 50'lili yıllarda. ama çok sevmiş teyzem kocasını. geçenlerde köye yanına gittiğimde mezarına götürdü beni. bi tane çiçek bulmuş, onu ekmiş mezarının üstüne, komple. her yaprağı salavat çekermiş bu çiçeğin, biz duymazmışız dedi. mezarını temizleyip, mezarının başına da bi tane gül fidesi ekti, iki büklüm hali ve titreyen elleriyle. mezarında bile hizmet etti. öyle ki ruhunu bile düşünmüş de salavat çektiğine inandığı çiçeği bulup ekmiş.
kimisi de severek evleniyor ama nefretle bitiyor.
sevmek ve sevilmek nasip işi işte.
nasıl olursa olsun, içinde sevgi olmayan evliliklerin çoğu travmatik bir ailede büyümenin ana sebeplerinden birisi. bunu da belirtmek lazım.