asosyal itiraf

Bu hayatı ben istemedim. Hiç kendi tercihimle bir şey yapmadım. Sürekli hayatıma karışan birileri oldu. Ben bunu istiyorum diyip hiçbir şey yap(a)madım. Kendi tercihim olmayan bu hayatı neden yaşamak isteyeyim ki? Önceden bu ruh halina geldiğimde namaz kılardım. İçim öyle bir ferahlardı ki.. Şimdi ise hiçbir faydası olmuyor. Sanki yaşamak için hiçbir nedenim kalmamış gibi. Sadece ölmeyi bekliyor gibiyim. Ruhum çıkmak istiyor bedenimden. Hani derler ya insan öleceğini hisseder diye, ben öleceğimi hissetmiyorum ama yakın zamanda birşeyler olacağına adım kadar eminim. Namaz kılmak bile fayda etmiyorsa bu işte gerçekten bir sıkıntı var demektir. Şu mübarek ayda bu cümleyi kurmak ne kadar doğru bilmiyorum ama Allah bana küsmüş olabilir mi? Gerçekten artık ben bitmiş olabilir miyim? Sen 12 yaşında bir köşeye çöküp kimsem yok, kimse beni sevmiyor diye ağlamış adamsın oğlum. Yakınım dediklerin o zamandan ümidi kesmiş senden. Neyse