başıma gelmemiş olası senaryoları düşünmek.
emsal; iftar vaktine pastane pidesi almış, eve dönüyordum. sonra telefonum çaldı, abuk sabuk bir numara. bu neymiş diyip durdum, açtım, herhangi bir ses alamayınca kapattım. 10-15 saniye sürmüştür buradaki duraksama.
sonra yoluma devam ettim, 5 metre sonra köşe başına bir geldim ki tam iki adım önümde bir araç diğerine baammm diye girdi. araçların ikisi de fena hasar aldı, tekinin önü komple yere düşüp bağımsızlığını ilan etti. normal zamanda olsa orada biraz kalıp ne oluyor, ne bitiyor diye izlerdim. çünkü böylesi şeylerden izleyerek deneyim/ibret kasmayı severim. feyz almak lazım her şeyden her fırsatta.
lakin iftar vakti olduğu için yoluma devam ettim, eve vardım. eve gidene kadar da şunu düşündüm; ne idüğü belirsiz o telefon çağrısı olmasaydı yoluma hiç durmadan devam edeceğim için belki de o araç bana çarpacaktı? ulan aldığım pideyi yiyemeden, aç karnına ölüp gidecektim :/
öbür tarafa bu şekilde gitsem "allah'ım açım... sorgulama acil mi? önce bi' karnımı doyursam?" derim. kabul edilir ve sorgulama öncesi bir şeyler yiyip içmeme müsaade edilirse, lokma/yudum başı yüksek sesle allah'a yalakalık da yapardım. ohh çok şükür, ohh bunlar ne güzel nimetler böyle, aman aman dünyada böylesi yoktu, off allah'ım ne lezzetli şeyler yaratmışsın...
sonrası sorgu meleklerinin iyi polis - kötü polis oyununu çözmek. hallederiz. boru değil, o kadar oruçlu ölmüşüz, bu maçı oradan vermeyiz.
(bkz: mesela yani)
not:
(#2192992)