Genç yaştaki kişilere karşı övülmemesi gereken şey. Küçük yaşlardan itibaren bilgisayar ve televizyonla zaman geçirmeye başladım. Okul dışında sosyalleştiğim bir ortam olmadı. Küçüklükten itibaren dinlediğim asosyallik övgüsü de bunu normalleştirmeme neden oldu. LGS sınavına hiç çalışmayıp, ortamı çok kötü bir meslek lisesine yazıldım. Hem gelecek kaygısı, hem sosyal ortamın olmayışı eklenince depresyona girmek kaçınılmaz oluyor. Lisenin ilk yılları sanal konuşmalar ve dert yanmalarla geçti gitti. Lise üçe gelince ilk kez gerçek bir kız arkadaşım oldu. Gerçek arkadaşlar edinmeye başladım. Bir işe de girmemle hayatımda ilk kez sanal olmayan şeyler yaşamaya başladım. Tabi yıllarca insan ilişkilerinden uzak olunca insanlarla iletişiminiz gelişmiyor. Hepsi gitti.
Şuan arada sırada buluştuğum tek bir arkadaşım ve pek kazanmadığım bir işim var. Telefona günde bir iki mesajdan başka hiçbir şey gelmiyor. Güzel bir günde dışarı bile çıkamıyorum. İnsanın yaşadıkları için başkalarını suçlaması çocukluk. İyi veya kötü ne yaşadıysam benim yüzümden oldu. Yaşım hala çok genç, hala çok şey yaşayacağım. Ancak unutmayalım ki hiçbir hayat dört duvar arasında sanal ilişkilerle, yapay zevklerle geçmemeli.