-
(#4683069)
bu hissi kısa zaman önce ben de yaşadım. sonra şu mini flood karşıma çıktı (ya da çıkarıldı) ve bana iyi geldi. belki sana da iyi gelir, umarım öyle olur;
---
spoiler ---
Yetim doğdu. Babasını hiç tanımadı. Annesi daha küçücükken vefat etti. Dedesinde de çok kalamadı. Yetim, öksüz, garip büyüdü. Onu babası gibi büyüten, bakan, himaye eden amcasını canı bildiği, sığındığı tek limanı olan eşiyle aynı senede kaybetti. Evlatlarının ölümünü gördü.
Bir zamanlar ona el-Emin diyen, onu en güvenilir seçen insanların yalancı ithamına, taşlamalarına maruz kaldı. İtibarını sarstılar, akrabaları bile sırtını döndü. Doğup büyüdüğü topraklardan edildi, üstelik de öncesinde nice acı ve boykota maruz kalarak.
Himaye aramak için gittiği Taif'te taşlandı, dönüşte kendi memleketine himayesiz giremez haldeydi. Savaştı, en sevdiklerinin ölümleri dibindeydi hep. Amcasının vahşice şehit edilmiş bedenini görmek acısı ona kaldı. Bunu yapanları affetmek acısı da ona kaldı.
Sanki ümmetinin başına gelebilecek her acıdan bir parça ayrılmıştı ona. Sanki bize teselli olsun diye her acıdan nasiplendirilmişti. Yetimler benim Peygamberim de yetim diyebilsin, evladını kaybeden anne babaların acısını paylaşabilsin.
Yurdundan edilen muhacirlerin dayanabileceği örnek bir acı olabilsin diye miydi. Allah yüzyıllar boyu çekeceğimiz bütün imtihanları önce Peygamberimizde gösterip onun vesilesiyle bize sabrı mı gösterdi? Bilmiyorum.
Daha fazlası var mıdır dediğim her acının bir örneğini Efendimin hayatında görüyorum. Bize böyle bir örnek verdiği için Allah'a şükrediyorum. 1400 yıl önceden bugüne gelemeyen tek bir örnek davranışı yok. Konuştuğu, sustuğu, onayladığı, reddettiği, beklediği ve hareket ettiği her tavrını günümüzde yaşatabiliyor, yaptığı her şeyden bugüne bir yol görebiliyoruz. Bu dünyada bir Peygamber ki en sevgilileri, çekmediği cefa kalmamış. Nimetlerin hep en azıyla yetinmiş de acıları hep en derininden yaşamış. Ben kimim ki bu dünyadan rahat geçeyim?
Ne zaman sıkıntıların dibini görsem veya dünyanın vaziyeti üzerime çökse onu hatırlayarak rahatlıyorum. Mahşerde gölgesine sığınacağımız bir Peygamberimiz var elhamdülillah. Efendim bu dünya seni güldürmedi, bizi de güldürmeyiversin. Ümmetin olmak şerefi bize yeter.
-
link
---
spoiler ---
imtihana tabi tutulduğum sağlık meseleleri bir yana; daha geçen gün canımdan/kanımdan olan, kendisine iyilikten başka hiçbir şey yapmadığım, yemeğini götürdüğüm, alışverişini yaptığım, ilaçlarını verdiğim, doktoruna çıkardığım yaşlı bir akrabam bana hırsızlık iftirasında bulundu. nankörlüğün en acısını yaşadım. normalde söz konusu hakkıma gasp olunca asabileşirim. ama bu sefer nedense hiç sinirlenmedim. aklıma bu flood geldi, allah büyük dedim sustum. cümle alem biliyor zaten benim paraya tamah eden biri olmadığımı. 2 gün sürmedi, gerçekler açığa çıktı. demem o ki zaman sadece, biraz daha zaman;
gorsel
velhasıl arkadaşım, allah gönlüne ferahlık versin...