babamın beni psikolojikmen yerle bir ettiği günün akşamı erkek arkadaşımın babamın karşısına geçip yüzüne yüzüne ben kızınızı çok seviyorum ve asla bırakmayacağım demesi idi , babam bile beni sevmekte bu kadar cesur olmadı.. O an kendimi çok seviliyor ve değerli hissettim.. dedim ki evet işte dünyada bir kişi beni çok seviyor ve o kişi hayatımda hep olacak..
hani çocukluğumuzda gece yarısına kadar sokakta oyun oynadığımız arkadaşlarımızdan yada hoca yerlerimizi değiştirince ağladığımız lise arkadaşlarımızdan yada üniversitedeki sadece birbirimize not verdiğimiz arkadaşlarımızdan yada yurtta sabah akşam beraber olup yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen arkadaşlarımızdan şu an hiç birisi yok işte o an içimden dedim ki o bunlar gibi olmayacak…
(bkz: beni yanıltma allahım )