geçenlerde dedemin ağlamasına şahit oldum. benim dedem görüp görebileceğiniz en şakacı, neşeli, şen şakrak insanlardan biridir. elinden her iş gelir kızları/oğulları bile gelse hizmeti kendi yapar kimseye bir şey yaptırmaz. anneanneme de o bakıyordu. 3,5 ay önce anneannemi ani bir şekilde kaybettik. bu süreçte bile dedem bizim yanımızda bir damla göz yaşı dökmedi. iyi olmadığını anlasak bile bize karşı yüzündeki gülümsemesini hiç düşürmedi. ama iki hafta önce bir akşam dedem koltukta uzanıyordu, annem ve ben de yanındaydık. uzanırken kollarını gözlerine kapatıp birden hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. ne yapacağımı şaşırdım öylece kaldım. o sakinleştikten sonra belki benden çekinir diye hiçbir şey olmamış gibi davranabildim sadece.