bir keresinde kötü bir haber aldığım gün aynı anda regl olmuştum. üniversitede yurtta yarım saat acı içinde kıvrandığımı hatırlıyorum. oda arkadaşlarım nolduğunu anlamamışlardı, bir şey de yapamıyorlardı beni ilk ve son defa öyle gördüler. fiziksel acıyla psikolojik acıyı aynı anda yatağımda yorgana sarılıp hıçkırarak sesli bir şekilde ağlayarak yaşamıştım.
normalde günlük hayatta ya da işte ne yaşarsam yaşayayım uyuyup uyandıktan sonra benim için yeni bir gündür. bir önceki günü atlatmış olarak devam ederim. ama o gün sabah uyandıktan sonra da gece ne hissettiysem aynen devam ediyordu.
acı eşiğim zaten düşüktür. hastalandığım anda hemen hasta olmadığım zamanları özlerim