önce uzun süredir devam eden ve "nihai" sonuca bağlanır diye planladığım ilişkim, tek celsede bitti.
ardından, neredeyse aynı süreye yakın emek verip kariyer basamaklarını başarıyla tamamlayacağımı düşündüğüm iş yerine hiç düşünmeden istifamı verdim.
dün, 17 yıldır hiç görmediğim ve hayatımdaki figürünü bile unuttuğum babamla bir anda görüşme kararı aldım.
bugün, hayatımı hangi meridyende, hangi meşguliyette ve kimlerle devam ettirmeliyim noktasında keskin kararlar almak üzereyim.
demem o ki, perdem kalktı. bir anda yıkabiliyor ve aynı hızda inşa edebiliyorum.
kimseden korkmuyorum, hiçbir şeyden çekinmiyorum. uzun vadede iyi gelmeyeceğini içten içe bildiğim hangi kör tutkulu tercihim varsa artık ondan vazgeçmek konusunda çok daha güçlüyüm.
sanki hayatımın aydınlanma dönemindeyim, bu yol ayrımlarının ve virajların üst üste, hem de hiç ihtimal vermeyeceğim şekilde olmasının bir anlamı olmalı diye hesap yapıyorum.
bir güncelleme gelecek bana. hayırlısı.